Halina Czarnocka

Halina Czarnocka z domu Karpowicz (ur. 26 lutego 1900 w Warszawie, zm. 24 kwietnia 1998 w Londynie) – polska działaczka społeczna i oświatowa.

W 1923 ukończyła Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie, a następnie wyjechała do Krzemieńca, gdzie była radną miejską, aktywnie działała w ruchu spółdzielczym i oświatowym oraz współredagowała gazetę "Życie Krzemienieckie". W 1940 zaangażowała się w działalność Związku Walki Zbrojnej w okręgu Wilno, a następnie Armii Krajowej, awansowana do stopnia kapitana Wojska Polskiego. Pracowała w sztabie gen. Tadeusza Pełczyńskiego, odpowiadała za szkolenie łączniczek. W 1943 została aresztowana i osadzona na Pawiaku, a następnie 13 maja 1943 uwięziona w Auschwitz-Birkenau, a później w Bergen-Belsen. Po zakończeniu działań wojennych pozostała na emigracji, zamieszkała w Londynie, gdzie początkowo pracowała w Wydziale Historycznym Sztabu Głównego Armii Krajowej. Przewodniczyła Sekcji Kobiet Armii Krajowej byłych więźniarek, a od 1947 współtworzyła i przez wiele lat kierowała archiwum Studium Polski Podziemnej. Współredagowała wydawnictwo "Armia Krajowa w dokumentach 1944-1945", była członkiem Komitetu Redakcyjnego, Rady i Sekretarzem Honorowym Zarządu. Swoje wspomnienia zawarła w książce pt. "Od Warszawy, przez Krzemieniec, do Londynu".

Wieloletni sekretarz (pierwsze 20 lat istnienia SPP) ora kierownik Archiwum SPP. Członek komitetu redakcyjnego monumentalnego, sześciotomowego dzieła AK w dokumentach, wydanego w latach 1970 - 1989. Prezes SPP w latach 1982 - 1985.