Jan Zieliński
Prof. Jan Zieliński. W 1974 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, następnie pracował jako sekretarz redakcji kwartalnika „Pamiętnikarstwo polskie” (1974–1976). Od 1976 związany z Instytutem Badań Literackich PAN, najpierw jako doktorant, od 1979 jako pracownik, w 1982 obronił tam pracę doktorską, wydaną jako „Pępek powieści: z problemów powieści autobiograficznej przełomu XIX i XX wieku”.
Współpracownik podziemnego ruchu wydawniczego (Niezależna Oficyna Wydawnicza, Fundusz Inicjatyw Społecznych). W latach 1987-88 był stypendystą Fundacji Humboldta (Marbach am Neckar). Od 1987 był też członkiem redakcji „Res Publiki”. Od 1991 do 1993 był I sekretarzem, a następnie do 1997 radcą ds. kultury Ambasady RP w Bernie. W latach 1997-98 senior researcher Niezależnej Komisji Ekspertów „Szwajcaria – Druga wojna światowa“. Po zakończeniu misji dyplomatycznej pozostał w Szwajcarii, został wykładowcą Uniwersytetu we Fryburgu, gdzie habilitował się w roku 2006. W latach 2001–2004 stypendysta szwajcarskiej Narodowej Fundacji Badań Naukowych SNF. Od 2007 wykłada na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2008–2011 realizował projekt badawczy Szwajcarskiej Biblioteki Narodowej „Dürrenmatt i Polska”.
Jest autorem i edytorem wielu prac poświęconych polskiej literaturze XIX (Słowacki, Norwid) i XX w., jak również tłumaczem i organizatorem wystaw.
Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989), Polskiego PEN Clubu (od 1990), Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 2003). Od 2004 jest członkiem jury Nagrody Fundacji Kościelskich.
W 1999 r. został wygłoszony jego referat na 21. Sesji Stałej Konferencji MABPZ, który został opublikowany z ramienia Muzeum Polskiego w Rapperswilu.
