Zygmunt Langman
Zygmunt Langman (ur. 4 III 1860 r. w Krakowie, zm. 10 XII 1924 r. tamże). Syn Ferdynanda i Teofili z domu Siarkowskiej. Po ukończeniu Gimnazjum św. Anny w Krakowie, rozpoczął naukę w klasie rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Walerego Gadomskiego i Marcelego Guyskiego. Następnie kontynuował edukację w Monachium i w Rzymie u Giulia Monteverdego. Specjalizował się w sztuce kościelnej i dekoracyjnej. Najważniejsze realizacje Langmana dotyczą przede wszystkim prac prowadzonych w kościołach między innymi w: Krakowie, Przemyślu, Wadowicach, Tarnowie i Płocku
W kościele Mariackim w Krakowie wykonał szereg rzeźb; w nawie główniej posągi świętych, w prezbiterium posągi proroków czy popiersie św. Cecylii (według szkicu Jana Matejki, umieszczone pod chórem przy ołtarzu głównym). Prace rzeźbiarza w tej świątyni zostały docenione przez gest umieszczenia epitafium poświęconego artyście, obok innych: Jana Matejki, Piotra Michałowskiego i Władysława Żeleńskiego. Z kolei w kościele archikatedralnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu Langman wykonał scenę centralną w ołtarzu głównym zatytułowaną Złożenie do grobu, a do katedry Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Tarnowie sześć posągów świętych oraz dwie statuy patronów muzyki – św. Cecylii i św. Grzegorza Wielkiego. Zajmował się także rzeźbą portretową, alegoryczną oraz mitologiczną. Brał udział w wystawach w Krakowie i Warszawie oraz pośmiertnie w Katowicach i w Rzymie.
Z małżeństwa z Heleną z Schweigerów miał dziesięcioro dzieci, m.in. synów: Zygmunta (absolwenta ASP w Krakowie), Antoniego (podporucznika Wojska Polskiego, odznaczonego Virtuti Militari), Andrzeja (rzeźbiarza, chemika), Jerzego (księdza, historyka sztuki) oraz Bogusława (rzeźbiarza).
