Skip to main content

Biblioteka Polska POSK. Struktury organizacyjne i współpraca z Krajem

Referat wygłoszony na XXVI sesji Stałej Konferencji MABPZ - Kraków 2004 r.

Biblioteka Polska POSK. Struktury organizacyjne i współpraca z Krajem

Referat wygłoszony na XXVI sesji Stałej Konferencji MABPZ - Kraków 2004 r.

Wybuch II wojny światowej i wymuszona rozwojem wypadków na froncie ewakuacja władz cywilnych i wojskowych do Paryża, a po upadku Francji do Londynu, spowodowały, że stał się on centrum polskiego życia politycznego i społecznego, wokół którego zaczęły się skupiać rzesze wojennych emigrantów.

W Londynie kontynuował działalność Rząd Polski na Wygnaniu, reaktywowały się władze stronnictw politycznych, zaczęły tworzyć się organizacje mające na celu zaspokojenie potrzeb zawodowych, kulturalnych czy oświatowych. Aktywność ta ukierunkowana była nie tylko na zaspokojenie potrzeb wygnańców, ale również Kraju po zakończonej wojnie.

Zdradzieckie układy jałtańskie zatrzymały dużą część wojennych wychodźców na emigracji, którzy to rozpoczynając nowe życie poza Krajem tworzyli oni organizacje mające uczynić to życie łatwiejszym i pomóc zachować polską tradycję, zwyczaje i kulturę.

Kilkaset instytucji, organizacji i stowarzyszeń polskich działających poza Polską na przestrzeni ostatnich 65 lat wywarło olbrzymi wpływ na życie Polaków nie tylko na emigracji, ale również w Kraju. Wiele z nich, z uwagi na zmieniające się warunki społeczno-polityczne i upływ czasu, zakończyła swą działalność, część jednak przetrwała. Wśród nich, jedną z najstarszych jest Biblioteka Polska POSK w Londynie, która w czasie ponad 60 lat swojej działalności wielokrotnie zmieniała swój adres, właściciela czy prawnego opiekuna a nawet nazwę, lecz nadal działa i, mam nadzieję, długo będzie jeszcze służyć polskiej kulturze.

Książka w naszej historii zawsze towarzyszyła wygnańcom, wędrowała razem z zesłańcami na Sybir, uczestnicy powstań narodowych zabierali ją ze sobą na tułaczkę, zabierali ją również ze sobą jako cząstkę kraju nasi rodacy udający się za ocean w poszukiwaniu chleba. W krótkim czasie w skupiskach polskich, często przy polskich parafiach powstawały biblioteki. Nie inaczej było w wojennym Londynie, gdzie problem dostępu do polskiej książki znalazł się bardzo wysoko w hierarchii potrzeb, zarówno społeczeństwa, jak i tworzących się władz.

Powstałe w grudniu 1939 roku z inicjatywy ambasadora Edwarda Raczyńskiego Polskie Biuro Badań Politycznych (Polish Research Centre) już w roku następnym utworzyło swoją bibliotekę, znaną w latach późniejszych jako Biblioteka PRC.

Rodowód Biblioteki Polskiej wiąże się z początkami księgozbiorów ministerstw i licznych agend Rządu Polskiego na Wygnaniu. Księgozbiory te postanowiono łączyć z myślą o odbudowie bibliotek w powojennej Polsce zniszczonych bądź zrabowanych przez obu okupantów. Zaczątkiem naszej biblioteki były dwa zbiory biblioteczne:

  • księgozbiór Funduszu Kultury Narodowej, będącego agendą Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, który tworzono z myślą o bibliotekach w powojennym Kraju. Zawierał on książki w językach obcych dotyczące Polski, jak i wydawnictwa emigracyjne. Inwentarz tego księgozbioru został założony 11 września 1942 roku przez przedwojenną bibliotekarkę Biblioteki Narodowej — panią Marię Danilewicz;
  • księgozbiór biblioteczki Urzędu Oświaty i Spraw Szkolnych, tworzony z myślą o powojennej odbudowie polskiego szkolnictwa. Zawierał on głównie literaturę dotyczącą nauczania oraz podręczniki mające być pomocą przy opracowywaniu nowych, jak również polonica emigracyjne. Księga inwentarzowa założona została z inicjatywy Tadeusza Sawickiego przez Helenę Brandtową 23 grudnia 1942 roku.

W lipcu 1943 roku Fundusz Kultury Narodowej włączono do nowo powstałego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Zdecydowano o połączeniu obu księgozbiorów i utworzono z nich jedną bibliotekę która w latach 1943-1945 znana była pod nazwą — Biblioteka Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Biblioteka mieściła się na trzecim piętrze Buckingham Palace Mansions przy Buckingham Palace Road, a jej kierowniczką została Maria Danilewiczowa.

Głównymi zadaniami, jakie postawiono Bibliotece, były:

  • gromadzenie książek dla bibliotek krajowych,
  • dostarczanie Polakom i cudzoziemcom wszelkich informacji o sprawach polskich,
  • zbieranie i rejestracja poloników i wydawnictw emigracyjnych.

W latach 1943-1945 Biblioteka nie prowadziła publicznej wypożyczalni, ponieważ istniała dobrze zorganizowana sieć bibliotek m.in. wojskowych, ministerialnych, YMCA, Polskiego Czerwonego Krzyża. Odpowiadała jednak na wiele kwerend napływających zarówno z polskich jak i brytyjskich instytucji. W czerwcu 1945 roku zbiory biblioteki liczyły już około 16 000 egzemplarzy.

Biblioteka, będąc jedną z agend Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, nie posiadała osobowości prawnej i gdy władze brytyjskie cofnęły uznanie Rządowi Polskiemu w Londynie, stanęła przed groźbą likwidacji. W obliczu zaistniałej sytuacji Ministerstwo jednym z ostatnich aktów prawnych uznanych przez Brytyjczyków przekazało zbiory Biblioteki pod opiekę Polskiemu Ośrodkowi Naukowemu, a jej finansowania podjął się nowo utworzony Tymczasowy Komitet Skarbu dla Spraw Polskich (Interim Treasury Committee for Polish Questions). Biblioteka przeniosła się na parter i do pomieszczeń piwnicznych Buckingham Palace Mansions, a jej nazwę zmieniono na — The Polish Library in London.

Biblioteka, stając się instytucją użyteczności publicznej, wzięła na siebie obowiązek pomocy tysiącom Polaków w adaptowaniu się do życia cywilnego na emigracji. Konsekwencją nowej sytuacji była konieczność dostarczenia podręczników do nauki języka angielskiego, lektur w tym języku oraz podręczników na poziomie szkół średnich i uniwersyteckich. Nowa rola, jaką zaczęła spełniać Biblioteka, wymusiła otwarcie w 1945 roku wypożyczalni z wolnym dostępem do książek oraz czytelni z księgozbiorem podręcznym i dużym wyborem czasopism.

Rok 1946 był pierwszym rokiem współpracy pomiędzy placówkami naukowymi w Polsce a Biblioteką. W tym samym roku po raz pierwszy zapisano w inwentarzu Biblioteki książkę wydaną w Kraju po wojnie.

Na przełomie lat 1946/1947 w ramach pomocy bibliotekom krajowym the Polish Library wysłała do Polski około 15 000 książek oraz duży zbiór czasopism.

Po zlikwidowaniu 31 marca 1947 roku Tymczasowego Komitetu Skarbu dla Spraw Polskich, finansowanie Biblioteki przejął od 1 kwietnia 1947 roku Komitet dla Spraw Oświaty Polaków w Wielkiej Brytanii (Committee for the Education of Poles in Great Britain), który finansował także działalność Polish University College (PUC). Studenci i wykładowcy PUC-u stali się przeważającą grupą korzystającą z Biblioteki, a jej zbiory w tym okresie w około 60% stanowiły książki z zakresu nauk ścisłych. Naturalną więc koleją rzeczy z dniem 1 kwietnia 1948 roku władze oświatowe przyznały jej status biblioteki uniwersyteckiej. Po raz kolejny zmieniono jej nazwę na —Polish University College Library.

Symbioza z Polish University College to najlepszy chyba okres w dziejach Biblioteki. Nadszedł jednak rok 1953 w którym zakończono działalność PUC, a wraz z nim widmo zamknięcia stanęło przed Biblioteką.

W środowiskach polskich zaczęto zbierać podpisy pod petycją adresowaną do rządu brytyjskiego zawierającą prośbę o zapewnienie dalszego istnienia Biblioteki, którą w dniu 18 maja 1953 roku złożono w Ministerstwie Edukacji. Rząd brytyjski obiecał subwencje na działalność Biblioteki, ale pod warunkiem, że społeczność polska zapewni jej lokal. Udostępnił go bezpłatnie Polish University College Association Ltd. w dzierżawionym przezeń budynku początkowo przy 5 Princes Gardens, Princes Gardens — trzecia siedziba Biblioteki a następnie pod nr 9 przy tej samej ulicy. Uroczystość otwarcia Biblioteki w nowym lokalu przy 5, Princes Gardens odbyła się z udziałem prezydenta Augusta Zaleskiego i generała Władysława Andersa.

Biblioteka po raz kolejny zmieniła swą nazwę tym razem na —Biblioteka Polska (The Polish Library), a Polski Ośrodek Naukowy, będący nadal prawnym opiekunem Biblioteki, powierzył jej administrację Komitetowi Oświatowo-Bibliotecznemu. Zmiany te pociągnęły za sobą zmianę obszaru zainteresowań Biblioteki w kierunku rozbudowy księgozbioru polskiego i Polski dotyczącego, zaopatrzenia czytelni w polskie czasopisma naukowe oraz kontynuowania prac bibliograficznych prowadzonych od czasu narodzin Biblioteki.

Po „polskim październiku” 1956 roku zaczęto prowadzić wymianę książek z bibliotekami krajowymi, a liczni przyjezdni z Kraju zaczęli z niej korzystać. Dla tych nowych czytelników powstał wydzielony dział z książkami publikowanymi poza Polską i niedostępnymi w Kraju znany później jako „rozdawnictwo”, gdzie przybysze z Polski mogli książki wypożyczyć bez oficjalnego zapisywania się do Biblioteki lub też otrzymać pozwolenie na zabranie ich do Polski.

Rok 1965 przyniósł zapowiedź wstrzymania z dniem 31 marca 1967 roku subwencji wypłacanej dotąd Bibliotece Polskiej przez władze brytyjskie, oraz przekazania jej księgozbioru do Aleksander Baykov Library przy „Russian Centre” University of Birmingham. Plany te spotkały się z ostrym sprzeciwem polskiej społeczności. W związku z zaistniałą sytuacją, powstały rok wcześniej Polski Ośrodek Społeczno-Kulturalny wyraził gotowość przejęcia odpowiedzialności za Bibliotekę, a School of Slavonic and East European Studies obiecała coroczne subsydium (wypłacane do 1977 roku). Działania te uznane zostały przez władze brytyjskie za dostateczne dla zapewnienia bytu Bibliotece i z dniem 1 sierpnia 1967 roku Polski Ośrodek Społeczno-Kulturalny stał się prawnym właścicielem Biblioteki Polskiej, która po raz piąty zmieniła swą nazwę teraz na —Biblioteka Polska POSK.

W roku 1973, po 31 latach pracy, na emeryturę odchodzi dr Maria Danilewicz, a kierownikiem Biblioteki zostaje jej aktualny zastępca dr Zdzisław Jagodziński.

Zaczął się okres, w którym dalszy los Biblioteki spoczął w rękach społeczności emigracyjnej. Stan posiadania Biblioteki na koniec roku 1966 wynosił ponad 63 000 druków zwartych, ponad 1700 tytułów czasopism, 301 rękopisów, 729 nut, 185 map i ponad 10 000 fotografii.

Nadchodzi rok 1976 i mury wznoszonego nowego budynku POSK są gotowe na przyjęcie zbiorów bibliotecznych. Oficjalne otwarcie Biblioteki w nowej siedzibie następuje w dniu 3 maja 1977 roku.

Nadzór nad działalnością Biblioteki i jej budżetem z ramienia POSK-u sprawuje Komisja Biblioteczna, której wybierany corocznie Przewodniczący jest członkiem Zarządu POSK. Posiadając własne, a przede wszystkim stałe pomieszczenie Biblioteka Polska POSK podpisuje w dniu 14 października 1978 roku umowę z Joseph Conrad Society (UK), w wyniku której JCS przenosi swoją siedzibę i księgozbiór do lokalu Biblioteki a zebrania, konferencje i międzynarodowe zjazdy conradystów odbywają się odtąd w gmachu POSK.

W kwietniu 1982 roku przyjęto nowy statut Biblioteki, w którym zapisano, że służyć ma ona polskiej społeczności emigracyjnej, Krajowi oraz społeczeństwu kraju osiedlenia poprzez gromadzenie, konserwowanie i udostępnianie materiałów związanych z działalnością emigracji polskiej na świecie.

Pojawiły się też wtedy w zbiorach pierwsze wydawnictwa „drugiego obiegu”. Powstanie zbioru jest wyłączną zasługą dr. Zdzisława Jagodzińskiego, który sobie tylko znanymi sposobami i poprzez swoje kontakty ściągał do Biblioteki paczki i pakuneczki z podziemnymi książkami i gazetami. Rezultatem pasji naszego śp. „Szefa” jest największy w Wielkiej Brytanii, a śmiem twierdzić, że prawdopodobnie w ogóle poza granicami Polski zbiór polskich wydawnictw niezależnych z lat 1976-1989.

Wydarzeniem ważnym w historii Biblioteki, było przejęcie przez nią w grudniu 1992 roku części księgozbioru biblioteki Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego, czyli dawnej biblioteki Polskiego Ośrodka Naukowego (PUC-u), oraz włączenie w 1995 roku dotychczas niezależnej Centrali Bibliotek Ruchomych.

W marcu 2001 roku zmarł długoletni kierownik dr Zdzisław Jagodziński, któremu Biblioteka zawdzięcza swój charakter i pozycję nieugiętej placówki w szerzeniu prawdy w najtrudniejszych chwilach naszej powojennej historii. To pod Jego kierownictwem Biblioteka Polska okrzepła w roli szerzycielki niezależnej myśli polskiej, a On sam stał się Osobistością, bez rozmowy z którą nikt z odwiedzających Bibliotekę polskich naukowców czy działaczy podziemia nie mógł i nie chciał wyjechać z Londynu.

Trzecim z kolei kierownikiem Biblioteki została mgr Jadwiga Szmidt wieloletnia zastępczyni dr Jagodzińskiego, która w ogólnym zarysie kontynuuje pracę swoich znamienitych poprzedników.

Przez cały okres istnienia Biblioteka w ramach swoich możliwości wspierała zarówno Bibliotekę Narodową jak i biblioteki uniwersyteckie wysyłając doń książki polskie bądź Polski dotyczące a wydawane poza granicami Kraju. Jak już wspomniano pierwsze wysyłki zostały zorganizowane na przełomie lat 1946/1947. W latach następnych wysłano do Polski tysiące książek zakupionych wcześniej przez Fundusz Kultury Narodowej bądź stanowiących dublety Biblioteki. Książki płynęły nie tylko do bibliotek, ale w miarę istniejących możliwości spełniano również prośby indywidualnych osób, jeśli książka potrzebna była do pracy naukowej lub publikacji.

Mówiłem już, że pod koniec lat 50. rozpoczęło działalność tzw. „rozdawnictwo”, czyli udostępnianie oraz przekazywanie na czytelniczy rynek krajowy książek wydanych poza jego granicami i zabronionych przez cenzurę do normalnego rozpowszechniania. Finansowanie tego przedsięwzięcia zapewniało International Literaty Centre Ltd mające swą siedzibę w Nowym Jorku. Tak więc książki wydawane przez emigracyjne oficyny wydawnicze m.in. Instytut Literacki, Polską Fundację Kulturalną, Spotkania, Libellę, Puls czy Kontrę były zakupywane przez ILC i rozsyłane do punktów rozdawnictwa w 10 krajach. Biblioteka nasza była jednym z większych i ważniejszych takich punktów. Nie sposób dzisiaj precyzyjnie ustalić, ze względu na brak w Bibliotece otaczanych w tamtych czasach tajemnicą sprawozdań, ile egzemplarzy książek wysłano do Polski czy też ile osób prywatnych lub instytucji naukowych skorzystało z rozdawnictwa. Niemniej na podstawie dostępnych danych z lat 1982-1991 można obliczyć, że w tym okresie wysłano do Polski 9103 egzemplarze książek i 2866 czasopism.

Wśród tych ostatnich prym wiodły takie czasopisma jak: „Kultura”, „Zeszyty Historyczne”, „Puls”, „Aneks” i wiele innych.

Jednocześnie przybyszom z Kraju wypożyczono bądź przekazano dalszych 63 065 książek i 17 703 egzemplarzy czasopism.

Wielu naukowców czy miłośników zakazanej literatury pamięta na pewno specjalny pokój i panią Zofię królującą wśród półek ze skarbami, którymi były dla nich te książki.

W jubileuszowej publikacji Biblioteka Polska 1942-1992 dr Z. Jagodziński pisze, że w ciągu tego czasu ,,..różnymi sposobami przekazano w tamtym kierunku ponad 200000 książek i ponad 200000 egzemplarzy czasopism”. Przekazane książki i czasopisma, mogłyby pozwolić na utworzenie równej wielkością zbiorów naszej placówce.

Narodziny III Rzeczypospolitej spowodowały ożywienie współpracy z bibliotekami i instytucjami naukowymi w Polsce. Kontynuowano w dalszym ciągu wysyłkę dubletów, ale już w zmienionej formie i bez finansowego wsparcia z zewnątrz (w 1991 roku ILC zakończyło swoją działalność). W latach 1993-2001 wysłano łącznie do kilkudziesięciu bibliotek naukowych 34 381 książek oraz 120 109 egzemplarzy czasopism.

Do największych beneficjentów owych wysyłek należały: Biblioteka Narodowa, Centralna Biblioteka Wojskowa, Biblioteka Jagiellońska, Biblioteka Instytutu Badań Literackich oraz biblioteki uniwersyteckie w Toruniu, Warszawie i Łodzi. Ta ostatnia urządziła nawet wystawę książek otrzymanych z Biblioteki Polskiej w Londynie.

Specjalne kontakty, z racji przyjaźni łączącej dr. Jagodzińskiego z ówczesnym jej dyrektorem oraz pewnej niezależności uczelni, miała Biblioteka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, która w pewnych okresach zaopatrywana była w nowości nieomal w równym stopniu co Biblioteka Polska.

W zamian za przesłane dublety Biblioteka nasza oczekuje nowości wydawniczych zgodnych z profilem swoich zbiorów lub przydatnych w bibliotecznej wypożyczalni.

Ożywienie współpracy nie dotyczyło wyłącznie wymiany książek, ale również wymiany doświadczeń i pomocy w opracowywaniu zbiorów. Pozwolę sobie omówić współpracę z instytucjami, z których pomocy w ostatnich latach korzystamy.

Biblioteka Narodowa

Współpraca z Biblioteką Narodową była zawsze żywa. To Biblioteka Narodowa przekazała nam nieodpłatnie system MAK oraz zapisaną w nim bazę wydawnictw II obiegu. Jej pracownicy pomogli kilkanaście lat temu uporządkować kartkowy katalog rękopisów. Począwszy zaś od roku 2000 pracownicy Zakładu Rękopisów pod wodzą kierownika Zakładu pani Marii Wrede pomagają w porządkowaniu i opisie niektórych kolekcji a przede wszystkim w tworzeniu w MAK-u komputerowej bazy danych dla przygotowywanego do druku Przewodnika po zbiorach rękopiśmiennych i archiwalnych Biblioteki Polskiej POSK w Londynie.

Mamy nadzieję, że ujrzy on światło dzienne w roku następnym. Sekcja Wymiany i Darów Zakładu Uzupełniania Zbiorów w zamian za nasze przesyłki nie tylko dostarczała i dostarcza nam nowości wydawnicze BN czy ukazujące się na rynku, a leżące w naszym profilu wydawnictwa, ale także umożliwiała i, mam nadzieję, nadal będzie ułatwiać swobodny dostęp do własnych dubletów i możliwość wyboru interesujących nas pozycji.

Umożliwiono nam także konserwację naszych zbiorów i aktualnie w pracowniach konserwatorskich BN dokonywana jest konserwacja kilkuset stron czasopisma „Orzeł Biały” z lat 40. Niestety nasze możliwości finansowe nie pozwalają nam korzystać z tego w stopniu wynikającym z naszych potrzeb.

Bliskie kontakty mamy z Instytutem Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Uniwersytetu Warszawskiego. W ramach zawartej umowy od roku 1994 corocznie grupa studentów Instytutu odbywa w Bibliotece obowiązkowe praktyki zawodowe. Korzystają na tym studenci, poznając przepisy i zasady katalogowania w UK MARC, a w bibliotecznym komputerowym katalogu czasopism przybywa tytułów.

Opiekujący się ostatnio praktykami studenckimi pracownik Instytutu, mgr Seweryn Dobrzelewski, utworzył w MAK-u specjalną bazę do skatalogowania, oraz do edycji przy pomocy tej bazy bibliografii Polacy w Rosji liczącej kilkanaście tysięcy pozycji. Kolejny pracownik Instytutu, dr Jadwiga Woźniak, współpracowała z nami przy tworzeniu haseł przedmiotowych w oparciu o język KABA. Dyrektor Instytutu, prof. Marcin Drzewiecki, oraz dr Jadwiga Woźniak są członkami Komisji Bibliotecznej służąc jej radą i doświadczeniem.

W roku 1998 podczas wizyty w Bibliotece dr Adolfa Juzwenki dyrektora Zakładu Narodowego im. Ossolińskich omówiono zasady współdziałania. Rezultatem tych ustaleń był kilkutygodniowy pobyt pracownika Ossolineum w naszej Bibliotece i opracowanie kilkudziesięciu kolekcji archiwalnych. W roku następnym przy pomocy i pod nadzorem zastępcy Dyrektora Zakładu Dobrochny Platt opracowano spuściznę po Józefie Retingerze.

Z okazji Roku Mickiewiczowskiego przygotowano w Ossolineum i przekazano Bibliotece kilkadziesiąt plansz na okolicznościową wystawę urządzaną w POSK.

Pomocną dłoń wyciągnęła do nas również Biblioteka Jagiellońska. Dzięki uzgodnieniom poczynionym podczas poprzedniej konferencji MAB-u i zrozumieniu naszych potrzeb przez dyrektora Biblioteki, prof. Zdzisława Pietrzyka, w roku ubiegłym rozpoczęliśmy pod kierunkiem kierownika Oddziału Starych Druków BJ p. Małgorzaty Gołuszki katalogowanie znajdujących się w naszych zbiorach druków wydanych przed 1850 rokiem. Mamy cichą nadzieję, że rozpoczęta pomoc będzie kontynuowana.

Z inicjatywy Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w roku 1999 Archiwum Akt Nowych zorganizowało miesięczne szkolenie jednego z pracowników Biblioteki Polskiej dla zapoznania go z zasadami opracowywania zbiorów archiwalnych.

Bez pomocy Biblioteki Głównej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i jej poprzedniego dyrektora, śp. Stanisława Czai, wysyłka dubletów do Polski stanowiłaby dla nas poważny problem. Największy kłopot mieliśmy ze zorganizowaniem i pokryciem kosztów transportu, oraz rozdziałem paczek po ich dotarciu do Kraju. Dwukrotnie, ku zadowoleniu wszystkich Biblioteka UMK rozwiązała ten problem organizując przewóz i rozdział paczek z książkami. Obecny dyrektor Biblioteki dr Mirosław Supruniuk podtrzymał tradycję i zaoferował zorganizowanie kolejnego transportu dubletów, który zamierzamy przygotować do wysyłki na przełomie marca i kwietnia roku 2005.

Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej —po raz pierwszy i jak dotychczas jedyny, Biblioteka otrzymała wsparcie finansowe ze strony instytucji krajowej. Fundacja w roku 2000 sfinansowała rozbudowę jednego z pomieszczeń Biblioteki, w którym działa obecnie czytelnia naukowa.

Omawiając współpracę Biblioteki Polskiej POSK z instytucjami krajowymi, należy wspomnieć również o pomocy pana Marka Jastrzębskiego autora, a raczej współautora kilku bibliografii wydawnictw podziemnych, który tylko przy minimalnym wsparciu finansowym z naszej strony wspomaga nas w sporządzaniu katalogu naszego zbioru wydawnictw drugiego obiegu, który zamierzamy wydać po zakończeniu prac.

Przedstawiłem powyżej pomoc, jaką otrzymaliśmy i otrzymujemy ze strony instytucji krajowych. Pomoc ta jest przez nas ogromnie ceniona. Jednakże nasze potrzeby są znacznie większe. Możliwości finansowe POSK jako instytucji o statusie charytatywnym są ograniczone i zatrudnienie odpowiedniej do potrzeb liczby pracowników jest przynajmniej obecnie niemożliwe. Jesteśmy niezależną instytucją emigracyjną, ale jednocześnie jesteśmy częścią polskiego dziedzictwa narodowego, sądzę więc, że apel o większą pomoc znajdzie zrozumienie.

Sprawą dla nas najpilniejszą w chwili obecnej jest skatalogowanie i zapisanie na nośnikach elektronicznych naszego zbioru fotografii liczącego kilkadziesiąt tysięcy pozycji jak i zbioru płyt wydanych poza Krajem. Liczymy tu na poparcie Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych, która wraz z podległym a mającym niezbędne w tym zakresie doświadczenie, Zakładem Dokumentacji Mechanicznej mogłaby nam pomóc.

Cenną byłaby pomoc w opracowaniu i skatalogowaniu zbioru dokumentów życia społecznego, których olbrzymia kolekcja odzwierciedla życie społeczno-kulturalne emigracji niepodległościowej w ostatnich 65. latach.

Sfinansowanie dłuższego (miesiąc—dwa) pobytu w Bibliotece dla p. Marka Jastrzębskiego pozwoli na zakończenie katalogowania kolekcji wydawnictw drugiego obiegu.

Kończąc, chciałbym serdecznie podziękować wszystkim, którzy okazali nam pomoc, czy to udzielając fachowych rad, czy też wzbogacając nasze zbiory nowymi pozycjami. Mam nadzieję, że istniejąca współpraca zostanie zacieśniona, a kolejne instytucje w miarę swych możliwości zechcą udzielić nam pomocy, mając na względzie wspólny interes polskiej kultury. Dziękuję za uwagę.

Tagi

Więcej o Autorze (Autorach)

0raz Pozostałe Publikacje tego Autora (ów)

Jadwiga Szmidt

Jadwiga Szmidt, Wieloletni pracownik i kierownik Biblioteki Polskiej w Londynie (POSK). Biblotekarka i współautor m.in. Przewodnika po zbiorach rękopisów Biblioteki Polskiej POSK w Londynie. Uczest...

Grzegorz Pisarski

Grzegorz Pisarski. Wieloletni pracownik, a od 2001 roku zastępca dyrektora Biblioteki Polskiej POSK w Londynie. Honorowy Skarbnik Stałej Konferencji Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodz...

Copyrights

COPYRIGHTS©: STAŁA KONFERENCJA MUZEÓW, ARCHIWÓW I BIBLIOTEK POLSKICH NA ZACHODZIE
CAŁOŚĆ LUB POSZCZEGÓLNE FRAGMENTY POWYŻSZEGO TEKSTU MOGĄ ZOSTAĆ UŻYTE BEZPŁATNIE PRZEZ OSOBY TRZECIE, POD WARUNKIEM PODANIA AUTORA, TYTUŁU I ŹRÓDŁA POCHODZENIA. AUTOR NIE PONOSI ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA NIEZGODNE Z PRAWEM UŻYCIE POWYŻSZEGO TEKSTU (LUB JEGO FRAGMENTÓW) PRZEZ OSOBY TRZECIE.

Stała Konferencja Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie | MABPZ

Stała Konferencja
Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie

Sekretariat

Muzeum Polskie w Rapperwsilu
Schloss Rapperswil
Postfach 1251
CH-8640 Rapperswil
Schweiz

Kontakt

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
+41 (0)55 210 18 62

UWAGA

Z Sekretariatem MABPZ
prosimy kontaktować się tylko w kwestiach dotyczących Konferencji.

Niniejszy portal internetowy Stałej Konferencji Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie (MABPZ) został zainicjowany i był prowadzony do 2018 roku przez pracowników Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie i Biblioteki im. Wandy Stachiewicz.
www.polishinstitute.org

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych
www.mkidn.gov.pl

Przy współpracy z Fundacją Silva Rerum Polonarum z Częstochowy
www.fundacjasrp.pl

Od 2020 r., projekt finansowany jest ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego; dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą - Polonika
www.polonika.pl

Deklaracja dostępności strony internetowej
Deklaracja PDF pobierz

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Fundacja Silva Rerum Polonarum Częstochowa
Instytut Polonika